haray

1. nida. Dad, aman, vay, dadfəryad, dad-fəğan. Haray, kim nə dilim var, nə dil anlayanım. Qövsi. Haray, ey şerimin tunc qanadları; Fikrimin, hissimin ceyran atları. M. Müş..

2. is. Qışqırıq, hay-küy, cığır-bağır, bağırtı səsi; qışqırıq-bağırıq. Məscidi doldurur haray, qışqırıq; Qarğış, hədələmə, söyüş, fışqırıq. S. V.. Kənddə qulaqbatıran bir haray vardı. M. Hüs.. Haray çəkmək (qoparmaq) – bax haray salmaq 2-ci mənada. Qatar yaxınlaşır haray çəkərək; Gözətçi özünü itirir bu an. B. V.. Balta durmadan yarır; Motor haray qoparır. İ. Səfərli. Haray etmək – bax haray salmaq 1-ci mənada. Bir çoban bir gün etdi dağda haray; Canavar var, – dedi, – gəlin, ey vay. M. Ə. S.. Haray salmaq – 1) qışqırmaq, bağırmaq, çığırmaq, haray etmək. Kəndə bir az qalmış qoca qabağa gedib səsi dolusu haray saldı. S. Rəhimov; 2) səs-küy salmaq, gurultu qoparmaq, gurultu salmaq (qoparmaq). Haray salıb dağa-daşa; Köpüklü çay daşa-daşa; Axar uca qayalardan. B. V..

3. is. Kömək, imdad. <İskəndər xan:> . . Atamdan mənə bir haray olmayacaq, qalmışam naçar. N. V.. <Fazil:> Vallah, mən özüm də məəttəl qalmışam, çünki o dəli övrətdən də, deyəsən, bir haray yoxdur. C. M.. Haraya gəlmək (yetmək, yetişmək, çatmaq) – köməyə gəlmək, imdada yetmək. <Ağa:> Haraya gəlincə itlər məni bu gördüyünüz halətə saldılar. Ə. H.. Qız müəllimin harayına çatmaq istədi. S. Rüst.. Ona yetmək üçün haraya dostlar; Aldı təyyarəni araya dostlar. M. R..